بررسی اثر تمرینات اکستنشن در دو وضعیت طاقباز و دمر بر دامنه حرکتی و تعادل در سالمندان شهر یزد

هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر یک دوره تمرینات اکستنشن در دو حالت دمر و طاقباز بر دامنه حرکتی ستون فقرات و تعادل سالمندان مرد می باشد. نمونه های این تحقیق را 60 نفر از مردان بالای 60 سال شهر یزد که درسه گروه20 نفره کنترل ،طاقباز و دمر بودند تشکیل دادند . هیچ کدام از آزمودنی ها مبتلا به اسکولیوز و بیماری های التهابی ستون فقرات و بیماری های قلبی و کلیوی پیشرفته نبودند. تمرینات اکستنشن شامل بالا گرفتن سر و سینه از زمین در حالت دمر به مدت 5 ثانیه و همچنین بالا گرفتن باسن از زمین به مدت 5 ثانیه درحالت طاقباز بود که پس از هر تکرار 10 ثانیه استراحت می کردند. گروه طاقباز و دمر قبل و بعد از تمرینات اکستنشن با استفاده از آزمون تعادل ایستا ( مدت زمان ایستادن روی پای راست و سپس پای چپ در دو حالت چشم باز و چشم بسته ) و آزمون تعادل پویا(آزمون t.g.u.g.t ) و آزمون دامنه حرکتی (فاصله c7-s2 در دو حالت عادی و اکستنشن کامل کمر ، فاصله انگشت کوچک تا زمین در دوحالت خم به راست و چپ ) مورد ارزیابی قرارگرفتند. با استفاده از آمار توصیفی ، تحلیل کواریانس ، t مستقل و t همبسته به بررسی نتایج تحقیق پرداخته شد. نتایج تحقیق نشان داد که با ملاحظه فاصله c7-s2 در حالت اکستنشن کامل کمر و فاصله انگشت کوچک تا زمین در حالت خم به چپ در گروه طاقباز با مقایسه با گروه کنترل تمرینات اکستنشن بر دامنه حرکتی سالمندان تاثیر دارد . در گروه دمر با توجه به تست های ایستادن روی پای راست و همچنین چپ با چشم باز با مقایسه پیش آزمون و پس آزمون تمرینات اکستنشن بر تعادل ایستای سالمندان تاثیر ندارد. همچنین مشخص شد که تمرینات اکستنشن در دو حالت دمر و طاقباز بر تعادل پویای سالمندان تاثیر معنی دار دارد. کلمات کلیدی : سالمند ، تعادل ایستا و پویا، دامنه حرکتی ، حالت طاقباز ، حالت دمر